Dwa lata wojny

Ukraina: Życie na linii frontu pozostaje loterią

Ludność cywilna w mieście Awdijiwka, które zostało zajęte przez Rosję, jest ewakuowana.(Bild: APA/AFP/National Police of Ukraine/Handout)

Specjalistka ds. pomocy doraźnej z Care, Sarah Easter, spędziła tydzień na rozmowach z mieszkańcami regionów Chersoń, Zaporoże i Donieck, a także odwiedziła wioskę, która od miesięcy znajduje się pod rosyjską okupacją. Mieszkańcy powiedzieli jej, że życie zostało "wstrzymane", że tak powiem, od czasu rosyjskiego ataku dwa lata temu.

"Miejscowa ludność ma wrażenie zamrożenia w czasie. Nie ma życia, jest tylko przetrwanie", relacjonuje Easter. 3,3 miliona ludzi żyje obecnie w pobliżu linii frontu - a zatem w stałej "wyjątkowej sytuacji". Organizacja zajmująca się współpracą rozwojową Care pomaga również lokalnym mieszkańcom, oferując im udogodnienia psychospołeczne, aby mogli oderwać się od wojny, przynajmniej na krótki czas.

W wiosce, która przez sto dni znajdowała się pod rosyjską okupacją, pewna kobieta spędzała czas ze swoim mężem w piwnicy o wymiarach dwa metry na dwa metry. Na drzwiach napisała słowo "ludzie", aby nie strzelano do nich bezpośrednio. 80 procent domów w wiosce zostało uszkodzonych, bez dachów i okien. Prąd jest tylko sporadycznie, a bieżąca woda rzadko. Tymczasem temperatury spadają do minus 20 stopni. Miliony ludzi siedzą w piwnicach w pełnym ubraniu lub chodzą po ogrodach, aby się ogrzać - jeśli nie są zaminowani. W przeciwnym razie opuszczają swoje domy tylko po niezbędne rzeczy, takie jak jedzenie. Nikt nie wie, czy wrócą z targu i czy dom będzie nadal stał, gdy wrócą. Jedna z kobiet powiedziała Wielkanocy, że biegnie tylko wtedy, gdy wchodzi na ulicę ze strachu.

Wielka solidarność wśród ludzi
Tymczasem solidarność wśród ludzi pozostaje niezłomna. Nie można mówić w imieniu wszystkich, podkreśla Easter, ale wiele osób chce nadal bronić swoich domów, więc pozostają na miejscu, a dzielnice organizują wspólne posiłki. Ukraińskie poczucie tożsamości narodowej pozostaje silne, nawet jeśli wojna wyczerpuje ludzi. Jednak nie tylko chęć obrony skłoniła ludzi do pozostania, podczas gdy w innych częściach Ukrainy są ponad cztery miliony osób wewnętrznie przesiedlonych. Niektórzy są zbyt słabi, zbyt starzy lub zbyt biedni, by uciec. A niektóre z ich rodzin znajdują się po jednej stronie linii frontu, a niektóre po drugiej, czasami nie słysząc się nawzajem przez miesiące, nie znając swojego miejsca pobytu i czekając na telefony.

Zranienie po stronie rosyjskiej byłoby równoznaczne z wyrokiem śmierci, donosi Easter na podstawie doświadczeń tych, którzy przeżyli rosyjską okupację. Brak opieki medycznej oznacza, że ludzie wykrwawiają się na śmierć z powodu rzekomo drobnych obrażeń. Po stronie ukraińskiej istnieją mobilne zespoły do takich nagłych wypadków, które wiedzą, gdzie i kiedy potrzebna jest pomoc.

Dzieci czuwająw nocy
 Care pomaga krajowym pracownikom pomocy na miejscu finansowo i humanitarnie. Wielkanoc podkreśla również psychologiczną traumę spowodowaną wojną. W szczególności dla dzieci nie ma już żadnych zajęć w regionach położonych blisko frontu, a szkoła jest - jeśli to w ogóle możliwe - online. Mówi także o dzieciach, które czuwają w nocy, aby ostrzec członków rodziny przed atakiem. "Najpierw czuwa córka, potem matka, a przez ostatnie kilka godzin w nocy babcia stoi przy oknie i nasłuchuje, jak daleko są wybuchy. W ciągu dnia przychodzą do ośrodków społecznych, gdzie przez kilka godzin uczą się oddychać".

Sarah Easter jest teraz z powrotem w Berlinie. Ma nadzieję, że osoby stojące za tymi liczbami nie zostaną zapomniane i że inne kryzysy nie odwrócą uwagi od tego, jak ważne są darowizny na pomoc humanitarną dla ludzi na Ukrainie.