"Krone" röportajı

“Dünya İsrailli rehineleri çoktan sildi”

Berlin'de büyüyen Binbaşı Arye Sharuz Shalicar, savaşın başından bu yana Gazze operasyonunu İsrail ordusunun perspektifinden anlatıyor.

(Bild: zVg)

O İsrail ordusunun Alman sesi: İsrail Savunma Kuvvetleri basın sözcüsü Arye Sharuz Shalicar, İranlı bir Yahudi'nin oğlu olarak Berlin'de büyüdü. Olaylarla dolu 46 yaşındaki Şalicar'ın hayatı bir filme konu oldu ve "Krone" gazetesi kendisiyle Viyana'da Ortadoğu'daki savaş hakkında konuştu.

Kronen Zeitung: Sayın Shalicar, sizinle hayatınız ve şaşırtıcı biyografiniz hakkında konuşmak istiyorduk ama Gazze Şeridi'ndeki savaş patlak verdi. Güneyde İsrail ordusu hafta sonu beklenmedik bir şekilde geri çekildi ve bunun yerine şimdi kuzeyde Lübnan sınırında manevralar düzenleniyor. Beyaz Saray bile bu duruma bir anlam veremiyor. Bize neler olduğunu açıklayabilir misiniz?
Arye Sharuz Shalicar: Birçok insanın kafasının karışık olması iyi bir şey. Çünkü bu düşmanın rahatsız olduğu anlamına geliyor. Başlangıçta kamuoyuna çok fazla açıklama yaptık ve Hamas ile İslami Cihad'a çok fazla bilgi verdik. Gazze Şeridi'ndeki sivillere 17 milyon kısa mesaj gönderdik ve elbette düşmanı da uyaran el ilanları attık. Bu yaklaşım altı ay sonra artık demode oldu; sonuç almak için bir kez daha sürpriz etkilere odaklanıyoruz.

Berlin'de büyümüş olan Binbaşı Arye Sharuz Shalicar savaşın başından beri Gazze operasyonunu İsrail ordusunun bakış açısından anlatıyor.

(Bild: zVg)

Bu İsrail'de artan sabırsızlığın bir işareti mi? Operasyon halihazırda ülkenin dahil olduğu en uzun silahlı çatışmalardan biri.
İsrail üzerinde baskı var, öncelikle de Hamas tarafından hala esir tutulan 133 rehinenin baskısı var. Ama aynı zamanda uluslararası müttefiklerimizden de. Bu arada diğer taraftaki bu baskıyı da özlüyorum. Bizim hissiyatımız kimsenin Hamas'a gerçekten baskı yapmadığı yönünde.

Birliklerin konuşlandırılması: Güçlü 98. Tümen şaşırtıcı bir şekilde Gazze Şeridi'nin güneyinden çekildi.

(Bild: AFP)

Hafta sonu Viyana'da rehineler için bir dayanışma yürüyüşü düzenlenirken, İsrail'de rehinelerin henüz serbest bırakılmamış olmasından duyulan hayal kırıklığı artıyor. Son olarak, öldürülen bir İsrailli için düzenlenen cenaze yürüyüşünde öfke kusuldu. İsrail bu baskıyı Hamas'ın üzerinden kaldırmak için ne yapabilir?
Askeri olarak rehineleri kurtarmak için elimizden gelen her şeyi yaptık. Ne yazık ki sadece iki kez başarılı olabildik. O da altı ay içinde oldu. Bana Ekim ayında sorsaydınız şöyle derdim: Daha fazlasını başaracağız. Bu da Hamas'ın son 20 yılda Gazze Şeridi'ne ne kadar derinden yerleştiğini gösteriyor. ABD'nin Musul'u alması da bir yıl sürdü ve bu sadece tek bir şehirdi. Gazze'de sivil idarenin de Hamas tarafından sızıldığı bu türden 20 şehir merkezi var. Bunu kırmak zaman alacaktır. Bilirsiniz, İsrailliler temelde sabırsızdır. İnsanlar "onları hemen eve getirin" diyor, hemen. Ben de şimdi istiyorum, dün istiyorum. Ancak hızlı bir çözüm yok ve yavaş çözümün de bedeli yüksek. Ama Hamas terörist hükümeti rehineleri serbest bırakırsa hepimiz bu bedelden kurtulabiliriz.

Böyle bir durumda uluslararası müttefikler nasıl tepki verir?
Rehineler serbest bırakılırsa, İsrail'e düşmanlıklara son vermesi için dışarıdan yapılan baskılar muazzam ölçüde artacaktır. İsrail'de de pek çok kişi şöyle diyecektir: Yeter, rehineleri geri aldık. Ama onları serbest bırakmayacaklar. Dolayısıyla uluslararası baskı Hamas'a, nedene yönelik olarak uygulanmalıdır. Sonuç üzerinde değil.

Saldırıya uğrayan kibbutzlar 7 Ekim'de yeniden ele geçirildiğinde, güçler duvarlarda işaretler bıraktı. Bu da cesetlerin bulunduğu anlamına geliyor.

(Bild: zVg)

Altı aylık savaşın ardından Hamas'tan herhangi bir hareket işareti görüyor musunuz?
Şu anda gördüğümüz tek yol, Hamas'ı rehineleri serbest bırakmaya ikna etmek için askeri baskı kullanmak. Başka bir fikri olan varsa harika olur. Müttefiklerimiz sürekli olarak rehinelerin serbest bırakılmasıyla birlikte ateşkes istediklerini söylüyorlar. Biz ise bunun tam tersi olması gerektiğini söylüyoruz. Ateşkesle birlikte rehinelerin serbest bırakılmasını bekliyoruz. Bu tersine dönüş yanlış bir yaklaşımdır ve bunun arkasındaki mantığı anlamıyorum.

Hamas sadece düşman değil, aynı zamanda Gazze'de polisten okullara ve hastanelere kadar tüm yönetim Hamas'ın elinde. Hamas zayıflatılırsa sivil hayatta, yönetimde de bir boşluk oluşacaktır. Bunu kim dolduracak?
İsrail orayı yönetmek istemiyor. Biz 2005 yılında tamamen çekildik. İsrail'de yüzde 20'lik bir Arap azınlık var ama Gazze Şeridi'nde tek bir Yahudi bile yok. Gazze Şeridi'nin iyi gelişeceğine dair büyük bir umutla orayı "Yahudilerden arındırılmış" bir şekilde teslim ettik. Sonra Hamas ortaya çıktı ve her şeyi alt üst etti. Totaliter, anti-Semitik, yan yana gelme şansı olmayan bir yönetim.

Genç bir Hamas savaşçısı 7 Ekim'deki saldırılar sırasında güdümlü uçaksavar füzesi ile

(Bild: ASSOCIATED PRESS)

Peki bu savaştan sonraki ilk gün ne olacak?
Orada kimin yetkili olacağı büyük bir soru işareti. En azından artık Hamas değil. Umut, 1945'ten sonra Almanya ve Avusturya'daki Müttefiklere benzer şekilde pragmatik Arap ülkelerinin yönetimi para ve personel ile desteklemesi ve güvenliği sağlaması.

Hangi ülkeler söz konusu olacak?
Körfez ülkeleri, Mısır. Ben askeri sözcüyüm, bu ordunun karar vereceği bir şey değil. Ama bence doğru yaklaşım bu.

Şam'da üst düzey İranlı askeri yetkililere yönelik hava saldırısı hakkında konuşalım. İsrail sorumluluğu üstlenmedi.

Ben biliyorum.
Huthiler, Hizbullah, İslami Cihad ve bölgedeki diğerleri gibi tüm bu terörist milislerin yılanının başının İran'da olduğu açık. Tahran'dan başlayan bir örümcek ağı gibi. Savunma kampanyamızda sadece ayakçılara değil, onları gönderenlere de karşı çıkmalıyız.

Bu arada antisemitizm Avrupa'da, özellikle de Müslüman toplumlarda yeniden alevleniyor. Ama siz sık sık "Alman" antisemitizminden de söz ediyorsunuz. Bu neye benziyor?
Kimse kendini antisemit olarak görmüyor. Müslüman kökenli insanlar şöyle diyor: "Bizim sadece İsrail ile sorunumuz var, Yahudilerle değil. Asıl antisemitler geçmişleriyle yüzleşmemiş Almanlar ya da Avusturyalılardır." Diğer taraf ise topu taca atarak asıl antisemitlerin göçmenler olduğunu söylüyor. Günümüzün antisemitizmi Orta Çağ'daki "Yahudi domuzu" değildir. Her zaman Yahudi devleti ile ilgilidir. İnsanlar İsrail'deki bu çatışmaya Filistinlileri gerçekten önemsedikleri için değil, Yahudilerin başını belaya sokmak istedikleri için yaklaşıyorlar.

Geçtiğimiz altı ay içinde hayatınız nasıl değişti?
Ben 7 Ekim'de öğle vakti çağrıldım ve o zamandan beri üniformamın içindeyim. İlk 100 gün hiç durmadan, neredeyse hiç uyumadan çalıştım. Benim de iki küçük çocuğum var ve küçük kızların kaçırıldığını duyduğumda hemen şunu düşündüm: onlar benim çocuklarım olabilirdi. Ve böyle bir durumda tüm dünyanın yanımda olmasını beklerdim. Ama nedense tüm dünyanın rehineleri çoktan gözden çıkardığını hissediyorum.

Kişisel olarak nasıl hissediyorsunuz?
Nasıl olduğumu bilmiyorum. İyi miyim, kötü müyüm? Bilmiyorum. Arada sırada gülüyorum ve bir ya da iki aydır yarı yarıya normal bir günlük hayatım var. Ancak pek çok şey beni hayal kırıklığına uğrattı. Her yönden saldırı altındayız ve bu saldırılar daha da güçlenebilir. Pek çok dost ve müttefik yüzde yüz arkanızda değil. Hindukuş'ta savaşmıyoruz, kapımızın önünde savaşıyoruz. Ailelerinin evlerinden bir kilometre uzakta görev yapan askerlerimiz var.